λέξεις παπάρια

Ο Απόστολος Χρ. Βαβύλης γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και το Παρίσι. Έχει ταξιδέψει πολύ, μελετώντας ανθρώπους, πολιτισμούς, συνήθειες, θρησκείες. Έχει ασχοληθεί και ασχολείται ιδιαίτερα με ζητήματα που αφορούν τη Μέση Ανατολή, σε κοινωνιολογικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό και θρησκευτικό επίπεδο. Μελετά, χωρίς προκαταλήψεις, τις θρησκευτικές δοξασίες πολλών λαών. Το Αζαζέλ είναι το πρώτο του βιβλίο, καρπός συσσωρευμένης εμπειρίας, έμπνευσης και μελέτης είκοσι χρόνων.

Το παραπάνω κείμενο είναι το βιογραφικό του Απόστολου Βαβύλη, όπως είναι αυτούσιο τυπωμένο εν έτει 2008 και συνοδεύει το συγγραφικό πόνημά του με τίτλο 'Via Crucis: Αζαζέλ'. Οι εκδόσεις Λιβάνη προσφέρθηκαν -σίγουρα όχι αφιλοκερδώς- να αγκαλιάσουν το νέο συγγραφικό ταλέντο της χώρας, το οποίο μπορεί πλέον να περιδιαβαίνει τους χώρους πολιτισμού πίνοντας καφέ και τυρβάζοντας περί των πάντων, αντί φυσικά να πληρώνει για τα κρίματά του τα οποία ουκ έστιν μικρά. Προφανώς, λόγω περιορισμένου χώρου, ο υπεύθυνος της έκδοσης, έκανε τις απαραίτητες περικοπές στο βιογραφικό σημείωμα, προκειμένου να προκύψει ένα συμπυκνωμένο κείμενο που να μην κουράζει και τον αναγνώστη. Με τη μέθοδο 'για την αποκατάσταση της αλήθειας' που χρησιμοποιούσε ο Μπρεχτ, θα προσπαθήσω να ανασκευάσω και να παραθέσω το πλήρες βιογραφικό του συγγραφέα, προς χάριν της ενημέρωσης του αναγνωστικού κοινού:
Ο Απόστολος Χρ. Βαβύλης γεννήθηκε στο Βόλο. Ή τουλάχιστον αυτό θέλει να γνωρίζουμε, καθ'ότι ελάχιστες πληροφορίες που αφορούν το βίο του, είμαστε σε θέση να διασταυρώσουμε. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και το Παρίσι. Πιθανώς και κάπου αλλού, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν χρειάζεται να ξέρουμε και πολλά σχετικά με το αντικείμενο των σπουδών του. Έχει ταξιδέψει πολύ, μελετώντας ανθρώπους, πολιτισμούς, συνήθειες, θρησκείες. Ως τουριστικά σουβενίρ από τα πλούσια ταξίδια του κουβαλάει κυρίως καταδικαστικές αποφάσεις για διακίνηση ναρκωτικών, πλαστογραφία, απάτη, κατασκοπεία και άλλα αποδημητικά, not to mention τις καταδιώξεις και κατηγορίες λιγότερο ή περισσότερο έωλες κατά τας γραφάς-καθ'ότι είναι κι αυτός, όπως και οι δικαστές του, εμβληματικός θιασώτης του δόγματος 'ό,τι είναι νόμιμο, είναι ηθικό'. Μάλιστα, πάνω σε αυτό το δόγμα, έχει προσθέσει το προσωπικό του λιθαράκι προκαλώντας την υπέρβαση του 'ακόμα και το ανήθικο μπορεί να είναι νόμιμο' ή 'ακόμα και το παράνομο μπορεί να είναι ηθικό'. Έχει μελετήσει πολύ τους ανθρώπους, πράγματι, αλλά κυρίως έχουν μελετήσει τον ίδιο, φορείς και ομάδες όπως η Ιντερπόλ. Έχει ασχοληθεί και ασχολείται ιδιαίτερα με ζητήματα που αφορούν τη Μέση Ανατολή, σε κοινωνιολογικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό και θρησκευτικό επίπεδο. Ειδικότερα στο πολιτικό, αλλά και θρησκευτικό επίπεδο, έχει να επιδείξει και σημαντική δράση, με ιδιαίτερη έφεση στο να ανεβοκατεβάζει μητροπολίτες στα Ιεροσόλυμα. Μελετά, χωρίς προκαταλήψεις, τις θρησκευτικές δοξασίες πολλών λαών. Εκείνη, όμως, που του έδωσε ψωμί και τον στηρίζει σε κάθε του βήμα, είναι φυσικά η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, η οποία τον γαλούχησε και τον ενδυνάμωσε πνευματικά και σωματικά, γι αυτό και ο ίδιος ακόμα φέρει τα άμφια της Εκκλησίας Του, μιας μεγάλης Εκκλησίας που τους χωρά όλους, που τους συγχωρεί όλους και που έχοντας στο πλευρό της πολύτιμους αρωγούς την πολιτική ηγεσία και τον άφρονα λαό, μπορεί και χωρά ακόμα περισσότερους, ακόμα και απολωλούς, ακόμα και εγκληματίες, ακόμα και τους αμετανόητους, μη μετανοείτε χριστιανοί, ελάτε όπως είστε, σας πάω, θα τη βρούμε εδώ μέσα την άκρη, λίγα γραμμάρια κόκας παραπάνω παρακάτω, δεν θα τα χαλάσουμε τώρα, καλή καρδιά βρε αδερφέ, ο Θεός είναι μεγάλος, ο Θεός είναι παντού, ο Θεός είναι για όλους, όλοι μπορούν να γίνουν Θεοί. Το Αζαζέλ είναι το πρώτο του βιβλίο, καρπός συσσωρευμένης εμπειρίας, έμπνευσης και μελέτης είκοσι χρόνων και ένα ακόμα σημάδι που μας δείχνει με τον πιο αηδιαστικό τρόπο ότι όταν τα πράγματα χάνουν κάθε νόημα και σημασία, τότε και οι λέξεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά παπάρια καπαμά, νερό βρασμένο για σούπα χωρίς τη σούπα, σελίδες βιβλίου σε τυχαία σειρά, στα παπάρια μας πρέπει πλέον να γράφονται οι λέξεις, να τις παίρνει κι ο άνεμος, κι ο διάολος, κι όποιος άλλος θέλεις, αρκεί να μη σημαίνουν τίποτα, να μη δείχνουν τίποτα, να μην τιμωρούν, να μην εξηγούν, να μη συνδέουν, να μην αποκαλύπτουν, να μη μεταφέρουν.

Κι είχα ξαναγράψει για σένα μπαγάσα. Που περνάς καλά εκεί έξω...