λαϊκό μανιφέστο

Ποιητές, βγείτε από τα ντουλάπια σας,
Ανοίχτε τα παράθυρα, ανοίχτε τις πόρτες σας,
Πολύ καιρό τρυπώσατε
μες στους κλειστούς σας κόσμους.
[...]
κατεβείτε απ'τους λοφίσκους και τα όρη σας,
βγείτε απ'τις ινδιάνικες σκηνές και τα παλάτια σας.
Τα δέντρα συνεχίζουν να πέφτουν
κι εμείς δε θα ξαναγυρίσουμε στα δάση.Δεν είναι ώρα να κάθεστε
όταν ο άνθρωπος βάζει φωτιά στο ίδιο του το σπίτι
για να ψήσει το γουρούνι του.
Δεν είναι ώρα για ψαλμωδίες Χάρε Κρίσνα
ενώ η Ρώμη φλέγεται.[...]
Δεν είναι ώρα τώρα να κρύβεται ο καλλιτέχνης
πάνω, πλάι, πίσω από τη σκηνή,
αδιάφορος, κόβοντας τα νύχια του,
διυλίζοντας τον εαυτό του πέρα απ'την ύπαρξη.
Δεν είναι ώρα τώρα για τα λογοτεχνικά παιχνιδάκια μας,
δεν είναι ώρα για τις παράνοιες και τις υποχονδρίες μας,
δεν είναι ώρα για φόβους και απροθυμία,
είναι μονάχα ώρα για έρωτα και φως.
[...]
Όλοι εσείς οι "Ποιητές των Πόλεων"
οι κρεμασμένοι στα μουσεία,[...]
Όλοι εσείς οι εξημερωμένοι Έζρα Πάουντς,
Όλοι εσείς οι προχωρημένοι, έξαλλοι, ταραξίες ποιητές
Όλοι εσείς οι ζορισμένοι ποιητές του Συγκεκριμένου,
Όλοι εσείς οι ποιητές των επί εισιτηρίω καμπινέδων
που βαριαναστενάζετε με τα συνθήματα στους τοίχους[...]
Όλοι εσείς οι Γκρουτσο-Μαρξιστές ποιητές
και Σύντροφοι της αργόσχολης τάξης
που όλη μέρα ρεμπελεύετε
συζητώντας για το προλεταριάτο της εργατικής τάξης,
Όλοι εσείς οι αναρχο-καθολικοί της ποίησης,
[...]
Όλοι εσείς οι προσκοπίνες της ποίησης,
Όλοι εσείς οι αδελφοί-Ζεν της ποίησης,
Όλοι εσείς οι αυτόχειρες εραστές της ποίησης,
Όλοι εσείς οι μαλλιαροί καθηγητές της ποίησης,
Όλοι εσείς οι κριτικοί της ποίησης
που πίνετε το αίμα του ποιητή,
Όλοι εσείς οι Χωροφύλακες της ποίησης -
Που είναι τ'άγρια παιδιά του Ουίτμαν,
που είναι οι μεγάλες φωνές που βροντοφώναζαν
με μιαν αίσθηση γλυκύτητας και μεγαλείου,
που είναι το νέο μεγάλο όραμα,
η μεγάλη κοσμοθεωρία,
το μεγαλόπνοο προφητικό τραγούδι
της απέραντης γης
και κάθε πράγματος που τραγουδάει πάνω της
κι η σχέση μας μαζί της; -
Ποιητές, κατεβείτε
ξανά στους δρόμους του κόσμου
Κι ανοίχτε τα μυαλά σας και τα μάτια σας
με την αρχέγονη απόλαυση του βλέμματος.
Καθαρίστε το λαιμό κι υψώστε τη φωνή σας
[...]
Σταματείστε να μουρμουρίζετε και φωνάξτε
για μια νέα ορθάνοιχτη ποίηση
[...]
με άλλα υποκειμενικά
ή ανατρεπτικά επίπεδα,
ένα διαπασών στο εσώτερον ους
που δονείται κάτω απ'την επιφάνεια.
Η ποίηση είναι το όχημα
για την μεταφορά του κοινού
σε μέρη ψηλότερα
που άλλοι τροχοί δεν φτάνουν.
Η ποίηση συνεχίζει να πέφτει από τους ουρανούς
μέσα στους ανοιχτούς ακόμα δρόμους μας.Δεν έχουν, ακόμα, σηκώσει τα οδοφράγματα,
οι δρόμοι είναι ζωντανοί ακόμα, με πρόσωπα,
ωραίοι άντρες και γυναίκες ακόμα περπατάνε,
παντού χαριτωμένα πλάσματα ακόμα,
στα μάτια ολονών το μυστικό ολωνών
εκεί θαμμένο ακόμα,
του Ουίτμαν τ'άγρια παιδιά εκεί κοιμούνται ακόμα.
Ξυπνήστε, περπατείστε στον καθαρό αέρα.[Λώρενς Φερλινγκέτι, Λαϊκό Μανιφέστο, από τη συλλογή Τώρα ποιοι είμαστε;]