ψυχαναγκα(λια)σμός

Ναι, και όταν νομίζεις πως έχει στερέψει
Ό,τι κι αν έχει στερέψει,
Πρέπει να μην αφήνεις την τελευταία σταγόνα να δραπετεύσει
ή να ξεραθεί
Αυτή είναι που θα σε ξεδιψάσει
Τότε
Όταν χρειαστεί βρε παιδί μου

Ναι, πάντα υπάρχουν πρέπει
Γιατί δεν γίνεται να αφήσεις τον εαυτό σου στον άνεμο
Έρμαιο και απροστάτευτο
Ναι, ξέρω, υπάρχουν στιγμές που θέλεις και να τον αφήσεις
Υπάρχουν και στιγμές που πρέπει να τον αφήσεις
Αλλά όχι έτσι και, τέλοσπάντων, άλλη κουβέντα αυτή

Πρέπει να θέλεις
Κανείς δεν θα στο πει ποτέ, κανείς δεν θα σ'αναγκάσει
Δεν είναι στις προδιαγραφές, δεν είναι στις απαιτήσεις κανενός
Δεν προκύπτει από πουθενά ως δυνατότητα
Απλά -πως να το κάνουμε- πρέπει να θέλεις
Να θέλεις.

Πρέπει να ποθείς,
Πρέπει να ονειρεύεσαι,
Πρέπει να ερωτεύεσαι
Ναι,
Πρέπει να ερωτεύεσαι,
Ακόμα κι όταν έχει τελειώσει ο έρωτας,
Ακόμα κι όταν νιώθεις την ανάσα του προηγούμενου, αυτού που μόλις τελείωσε, να αφήνει δάκρυα και ανυπόφορους ατμούς πάνω στο σβέρκο και ένα κάψιμο στο λαιμό
Ακόμα κι όταν νομίζεις πως η μέρα κρύφτηκε και είναι πάντα νύχτα,
Ακόμα και όταν ανησυχείς για εκείνη
ή όταν ανησυχείς επειδή δεν υπάρχει εκείνη
ή τρελαίνεσαι επειδή δεν ξέρεις ποια είναι εκείνη
Και δεν έχεις ιδέα ποια μπορεί να είναι εκείνη
Μάθε
Πρέπει να μάθεις
Πρέπει να τη βρεις και να την ερωτευτείς
Ξανά και ξανά
Συνέχεια
Γιατί πρέπει
Πρέπει να είσαι ερωτευμένος

Πρέπει να την αγκαλιάζεις
Πρέπει να μην αφήνεις να περνάει μέρα που να μην μαθαίνει πόσο υπέροχη είναι
Που να μην μαθαίνει ότι κι οι νεράιδες των παραμυθιών κάπως έτσι γεννήθηκαν
Στη φαντασία κάποιων, που έπρεπε να δώσουν μορφή στα πιο τρελά ονειρά τους
ή να κάνουν ακόμα και όνειρο την πιο τρελή πραγματικότητά τους, αυτή που δεν αντέχεται,
τόσο υπέροχη που είναι,
η αβάσταχτη πραγματικότητα

Πρέπει να της τα λες όλα
Ψιθυριστά, στο αυτί της, αλλά όλα
Για τα μάτια της που χαμογελούν και γεμίζουν το δωμάτιο ζέστη
Για το λαιμό της, που ξέρεις πως θα λιποθυμίσεις όταν οι άκρες των δαχτύλων σου τον αγγίξουν και σχηματίσουν αυτή την τόσο μικρή διαδρομή, δέκα εκατοστά περίπου, την τόσο αβάσταχτη
Για τα μαλλιά της, που τ'αγγίζεις και σβήνουν πόλεις ως εκ θαύματος
(από κάποιο ποίημα δεν το πήρα αυτό για τις πόλεις; ναι, αλλά όχι αυτό για τα μαλλιά)
Για τα χέρια της, τα χέρια της, ναι
Το χαμόγελό της
Πρέπει να μπορείς να χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου όταν χαμογελάει
Πρέπει να...
Πως να το κάνουμε, πρέπει

Πρέπει να είσαι ευτυχισμένος
Πρέπει να το θέλεις
Πρέπει να μπορείς να το βλέπεις

Πρέπει να έχεις μια ιδέα να σου παίρνει το μυαλό
Να σου καίει τα σωθικά και να μη σ'αφήνει ν'ανασάνεις
Να νιώθεις ότι μπορεί και να εκραγείς αν δεν το κάνεις
Να μην υπάρχεις αλλιώς, βρε παιδάκι μου, πως να στο πω
Πρέπει

Πρέπει να πιστεύεις
Πρέπει να βρίσκεις πάντα την πίστη σου
Πρέπει να την ψάχνεις
Και να την ψάχνεις πάντα εκεί που νομίζεις ότι δεν υπάρχει ή όταν είσαι σίγουρος ότι χάθηκε
Εκεί είναι που πρέπει, τότε είναι που πρέπει
Αυτονόητο; Ίσως.
Αλλά να θυμάσαι ότι πρέπει, όχι δύναται. Πρέπει.

Αν υπάρχουν πρέπει,
αυτά είναι τα πρέπει, φιλαράκο
Βασανιστικά, ναι, βασανιστικά πρέπει
Όλα τ'άλλα είναι απλά το οχτάωρό σου, μεροδούλι
Βιοπορισμός και κοινωνικές σύμβασεις
Χασμουρητά δηλαδή
Και χάχανα ίσως

Αφιερώσου επιτέλους στα πρέπει σου
Γιατί πρέπει.

[επιτέλους, άρχισα να ανεβάζω και τα δικά μου]